Arianne van der Vaart is bekend als een veelzijdig vrijwilliger, in de rol van Algemeen Bestuurslid bij het Instituut Voor Natuureducatie en Duurzaamheid (IVN). Oorspronkelijk was ze verpleegkundige en later administrateur in het AMC. Ze is moeder van twee volwassen dochters.
in gesprek met..
IVN afdeling Zeewolde is een enthousiaste organisatie vol vrijwilligers.
Op de IVN-website worden veel activiteiten genoemd. Wij vragen Arianne om in haar eigen visie deze organisatie voor ons te omschrijven. Arianne legt uit:
"Hier in Zeewolde vallen wij onder de paraplu van IVN Nederland. Dat geeft ons meteen dat mooie template voor onze website, die wij uiteraard wél zelf van content moeten voorzien. De IVN afdeling Zeewolde is geheel zelfstandig, met een eigen KvK inschrijving, en werkt samen met andere afdelingen onder de paraplu van het IVN. Wel leuk om even te vermelden: onze afdeling Zeewolde is een enthousiaste club en de meest actieve van Flevoland en tevens een van de meest actieve van Nederland." Vertel eens over een specifiek project: “Tijdens de Klimaatmarkt in november stonden er kraampjes buiten bij de Roode Schuur. Ondanks de voorspelde storm en regen, wisten we op het laatste moment partytenten met stormzekering te regelen. Zo werd de markt niet weggeblazen!!"
Als we kijken naar de vele afdelingen en activiteiten, dan komt er ongetwijfeld veel werk op jullie af. Waar ligt dan de scheidslijn tussen betaalde krachten en vrijwilligers? Zijn er überhaupt betaalde medewerkers aanwezig bij het IVN?
"Ja, die zijn er, maar vooral op regionaal niveau. In Lelystad bijvoorbeeld bestaat een IVN kantoor met enkele betaalde vaste krachten en part-timers, die ons op verzoek kunnen ondersteunen en die daarnaast nog andere werkzaamheden doen. Maar wij doen in principe alles zelf, met zo'n 60 vrijwilligers, waarvan circa twintig mensen het meest actief zijn. Veel vrijwilligers zijn gepensioneerd, maar er wordt ook bijgedragen door mensen met een part-time of zelfs een fulltime baan. Wij verzorgen o.a. educatie over de natuur voor schoolklassen tot en met groep 7-8. Zij krijgen een les van vijf kwartier, binnen of buiten in de natuur. De lessen worden in voor- en najaar verzorgd door een groep van circa 10 vrijwilligers."
"Als je er optimistisch in staat en denkt in mogelijkheden, dan ga je doen wat er nog kan."
Het IVN verzorgt ook publieksactiviteiten. En dat is waar voornamelijk mijn betrokkenheid ligt. Ik ondersteun samen met een collega de organisatie van alle activiteiten. We organiseren zelf een aantal van de activiteiten, maar we doen niet alles zelf hoor, daar hebben we weer andere vrijwilligers voor. Daarnaast help ik bij de PR, die verder door anderen wordt vertaald naar gebruik in de social media, zoals FaceBook, Instagram, onze website en de pers. Ook maak ik de IVN nieuwsbrief."
Arianne woont ruim vier jaar in Zeewolde en werkt twee jaar als vrijwilliger bij het IVN. Opmerkelijk is dat Arianne zich voortbeweegt in een rolstoel, veroorzaakt door langdurige rugproblemen en -operaties. Veel wil ze daarover hier niet kwijt, het is zoals het is. Haar advies: "Als je er optimistisch in staat en denkt in mogelijkheden, dan ga je doen wat er nog kan."
Ze wil wel graag gebruik maken van dit interview om aan te geven dat je - ondanks fysieke problemen of herstel na een operatie - toch mee kunt doen als vrijwilliger en een nuttige maatschappelijke rol kunt vervullen.
Lijkt het jou ook leuk om je eens vrijwillig ergens voor in te zetten? Kijk dan eens tussen alle vragen op www.zeewoldevoorelkaar.nl of neem gerust eens contact met ons op.
In gesprek met..
We hebben een gesprek met vrijwilliger Werner Timmer (64). Hij is veertig jaar getrouwd; heeft drie kinderen: een dochter van 38 en twee zoons van respectievelijk 36 en 34 plus zes kleinkinderen. Werner en zijn echtgenote zijn woonachtig in Zeewolde. "IK ZOU OOK BLIJ ZIJN ALS IEMAND MIJ HELPT MET IETS DAT IK ZELF NIET KAN!" Even los van dit interview, eerst een nieuwsgierige vraag: "De naam van je e-mail adres is 'nightmare' en ik zie nergens je achternaam 'Timmer' behalve op de voordeur. Waarom deze bijzondere invulling van je naam? Werner gniffelt even... "Nightmare 2006 inderdaad. Ik moest in 2006 een g-mail account aanmaken. Nu had ooit iemand tegen mij gezegd: je bent mijn ergste nachtmerrie. Ik dacht: dat gaat 'm worden. Ik hou wel van een geintje. Vóór die tijd was het overigens Werner Jalapenjo (een hete Mexicaanse peper). Dan denk je wellicht: waar haal je die naam nou weer vandaan? Nou, ik heb een Mexicaanse schoondochter en als gezegd: ik houd wel van een geintje. Vanwege mijn werk bij de politie destijds, was het weglaten van mijn achternaam ook ter bescherming en dat is eigenlijk nooit veranderd."Waaruit bestonden jouw werkzaamheden bij de politie? "De laatste 15 jaar heb ik mij bij de politie mogen specialiseren als 'digitaal rechercheur bij grote onderzoeken. Dan ga je dus mee met zoekingen en zorg je er voor dat alleen dat wordt meegenomen waar we iets aan hebben, zoals computers, usb-sticks, telefoons etcetera. Spullen waarop gevoelige informatie kon zijn opgeslagen. Alles werd door ons gecontroleerd en inzichtelijk gemaakt voor de collega's. Leuk werk. Dat doet mij denken aan een vrijwilligersklus waar ik ooit voor gevraagd werd. Men zocht gezelschap voor een alleenstaande man. Toen ik het adres kreeg dacht al dat me dat bekend voor kwam. Ik ging er heen; de deur werd geopend en daar stond een oud collega van de politie voor m'n neus. Van dit toeval schoten we beide in een onbedaarlijke lach. We zijn nog steeds bevriend en we lachen samen nog heel wat af."Wat was je leeftijd toen je in aanraking kwam met vrijwilligerswerk? "Dat is zo'n beetje zeven jaar terug geweest, naast mijn vaste baan bij de politie. Ik dacht: ik kan nu alles nog en ben best handig met kleine klusjes in huis en maak graag en gemakkelijk contact met mensen. Mijn aandacht werd voor het eerst getrokken door het Oranje Fonds met hun 'maatjes' project. Ik dacht: een maatje zijn voor iemand, dat kan ik en lijkt mij wel wat. Dus heb ik geprobeerd om mij aan te melden. Maar dat werd helaas één grote ramp. Reacties op meerdere e-mails bleven uit. Ik heb op een gegeven moment een bericht gestuurd met de vraag: hebben jullie wellicht iemand nodig om de e-mail te beantwoorden? Zonde, ze voeren grote campagnes en ik heb mij drie keer geprobeerd aan te melden, maar hoorde helemaal niets.Vervolgens koos ik voor een vrijwilligersorganisatie in Amersfoort."Ik woonde daar toen nog en heb de nodige klusjes bij mensen thuis opgepakt. Hetzelfde doe ik nu voor Welzijn Zeewolde. Ontzettend leuk om te doen. Vaak kostte het aan tijd niet meer dan een kwartier tot een half uur en aansluitend ontstonden vaak fijne gesprekken met de mensen die je geholpen hebt. Niet zelden wordt er dan gezegd: ik durf het bijna niet te vragen, maar er is nog iets stuk. En dat pak je er dan even bij. Tja, voor mensen die niet technisch zijn is een ratelend ventilatortje in de badkamer al een onneembare hindernis. Voor mij betekent het enkele schroefjes aandraaien en het probleem is opgelost. Mensen blij.Zijn er werkzaamheden die je als vrijwilliger niet kan of wil doen? "Jazeker, zoals complete verbouwingen in mijn eentje of tuinwerkzaamheden, daar begin ik dus niet aan. Mijn eigen tuin onderhouden vind ik al verschrikkelijk genoeg. Daarbij werk ik ook als vrijwilliger in 'de tuin' van Staatsbosbeheer. In het bos dus. We hebben daar een groep van tien man die zich regelmatig bezig houdt met het kappen en verwijderen van Berenklauw; een metershoge plant die alles overwoekert en verstikt. Wij ruimen alles op. Gelukkig is vrijwilligerswerk dankbaar werk. Je moet jezelf natuurlijk wél een beetje binnen de lijntjes houden met de vraag: hoeveel tijd ga ik aan dit werk besteden en welke dingen wil ik wel of niet doen? Daarbij denk ik altijd maar zo: Ik zou ook blij zijn als iemand mij helpt met iets dat ik zelf niet kan."...Lijkt het jou ook leuk om je eens vrijwillig ergens voor in te zetten? Kijk dan eens tussen alle vragen op www.zeewoldevoorelkaar.nl of neem gerust eens contact met ons op.
Lees het verhaal