GERALDINE MAAKT ZEEWOLDE LEUKER!
‘Heerlijk om al die genietende gezichten te zien!’
"In 2007 kwamen wij in Zeewolde wonen, mijn kinderen zaten toen in groep 5 en 6. Doordat ik regelmatig op school hielp met activiteiten en me inzette als overblijfmoeder, leerde ik vrij snel andere ouders kennen.. Dit was eigenlijk de eerste aanraking met vrijwilligerswerk. Doordat ik andere ouders leerde kennen, kwam ik in aanraking met Zeewolde Winterworld. Er was een informatieavond om vrijwilligers aan te trekken en daar ben ik naar toe gegaan met twee andere ouders. Alle drie hebben wij ons toen aangemeld en dat was het begin van een aantal jaren ’ijs koorts’. Ik heb daar eerst als vrijwilliger wat diensten gedraaid en ben vervolgens, samen met een van de andere ouders die inmiddels een vriendin is geworden, begonnen aan de taak om de vrijwilligers te contacten en roosters te maken voor de vrijwillige inzet tijdens Winterworld. Tijdens het evenement veranderen er natuurlijk altijd dingen, dus daar waren wij ook verantwoordelijk voor. Als er iemand uitviel moesten we snel op zoek naar vervanging, wat ik toen nog een paar jaar heb volgehouden met veel plezier. Helaas door een aantal privé gebeurtenissen heb ik besloten om mijn taken bij de ijsbaan neer te leggen. In de tussentijd was ik ook als vrijwilliger aan de gang bij de avondvierdaagse. Daar ben ik begonnen op de uitdeelpost. De jaren daarna heb ik ook nog als verkeersregelaar gestaan. Toen kon dat nog zonder papieren, tegenwoordig heb je daar een examen voor."
Oh doe je dat dan nu niet meer? "Jawel hoor, het examen doe ik nog om in te kunnen vallen als dat nodig is. Drie jaar geleden ben ik als vrijwilliger gestationeerd in de tent. Dit is de plek van de start en finish. Vorig jaar tijdens de home edition heb ik, tijdens de vakantie van een groot deel van het bestuur, de medailles uitgereikt aan de lopers en nog de daarbij behorende administratie gedaan. Voor dit jaar gaan we wel zien hoe alles loopt wat betreft alle evenementen en de taken die er dan vrij komen".
Je doet wel heel veel hé, ben je daar niet heel veel tijd aan kwijt? "Eigenlijk geldt voor allebei de evenementen dat er best veel tijd in gaat zitten, ja. Het is wel zo dat toen ik een verantwoordelijke taak had bij de ijsbaan, ik er vanaf de start van de opbouw per dag wel zes uur mee bezig was. Gelukkig deden we het samen, waardoor meer uren niet zo opvielen. De tijd die je er stak kostte energie, maar als het goed verliep gaf je dat ook zeker energie. Natuurlijk lijdt je gezin in die periode wel wat onder die actieve tijd, maar ze weten dat het maar drie weken per jaar zijn. Als de ijsbaan opgeruimd was, dan zat het grootste werk er voor mij op. Ik hield tot de vrijwilligersavond, ook wel de bedankavond, contact met de vrijwilliger en dan hadden ze een jaar geen last meer van mij. De tijd die in de avondvierdaagse gaat zitten is per jaar wisselend. De eerste jaren waarin ik alleen wat op de route deed was het in tijd niet meer dan zes uur per week. Nu met de veranderingen van de werkzaamheden, verandert de tijd ook. De ene keer is het drie uur per week, de andere keer twee uur per dag. Ik denk ook dat het een beetje van jezelf afhangt. Als je in de flow zit van regelen en uitwerken zal je ongemerkt heel wat meer uren kwijt zijn dan wanneer je alleen een dienst draait. Het is natuurlijk ook afhankelijk van hoe groot het evenement is".
'Doe het! Je krijgt er heel veel dankbaarheid voor terug'.
Heb je wel eens iets bijzonder meegemaakt tijdens het vrijwilligerswerk? "Ik geloof niet dat ik echt iets specifieks bijzonders heb meegemaakt tijdens de jaren op de ijsbaan. Misschien is het hele evenement wel gewoon bijzonder. Ik kon er altijd van genieten om de kinderen op de ijsbaan te zien of wanneer de bewoners van Philadelphia het ijs kwamen. Heerlijk om al die genietende gezichten te zien! Het was natuurlijk ook gezellig in de koek en zopie tent waar iedereen zich lekker tegoed deed aan een kopje lekkers. Wat ik echt nooit meer zal vergeten is de ontspannen sfeer die er altijd was op de ijsbaan. Alles en iedereen was er echt voor een paar uurtjes lekker relaxen. Eigenlijk geldt voor het hele dorp dat de ijsbaan altijd een echt stukje winter binnenbracht. En bij de avondvierdaagse is het eigenlijk hetzelfde. Het is heerlijk om te zien hoe kinderen genieten van het lopen, sommige kinderen lopen de laatste avond op hun tandvlees, en anderen lopen alsof ze nog niks gedaan hebben. Heerlijk al die verschillen".
"Oh ja wat ik nu met al mijn verhalen over de grotere evenementen gewoon vergeet, is dat ik ook nog vrijwilligerswerk doe bij Philadelphia! Helaas door Covid -19 ben ik al sinds maart 2020 niet meer geweest. Ik hoop dat ik daar snel weer naar toe kan".
Oh ja wat maakt dat werk zo leuk dat je daar graag weer naar toe wilt? "Gewoon de gezelligheid met de bewoners, het samen spelletjes spelen gewoon alleen maar kletsen of lezen. Het kan zo simpel zijn, maar het is zo leuk om te doen"!
Wat zou je willen zeggen tegen mensen die nog geen vrijwilligerswerk doen en/of erover twijfelen om het te gaan doen? "Voor een ieder die erover denkt om wat te gaan doen als vrijwilliger, doe het! Je krijgt er heel veel dankbaarheid voor terug".
'Het was onvergetelijk!'
CAROLINE MAAKT ZEEWOLDE WAARDEVOLLER “Tijd is tegenwoordig een kostbaar iets en daarvan heb ik nou net genoeg...” Stichting Amuria richt zich op het bieden van hulp om de leefomstandigheden te verbeteren van de mensen in Oeganda in het algemeen en in het gebied Amuria in het bijzonder. Caroline vertelt dat zij in april 2016 door Roeleke van der Linden van de stichting is gevraagd om te helpen met het actualiseren van het adressenbestand van de stichting en om de kinderen van de scholarships in een bruikbaar systeem te zetten om ze te kunnen volgen en sponsors van hun wel en wee op de hoogte te kunnen houden: “Omdat we samen op gospelkoor JOY zitten en ik daar ook als vrijwilliger actief ben, wist zij dat ik tijd had en dat ik het leuk vond om allerlei klusjes te klaren op de computer”. Waarom heb je hiervoor gekozen en niet iets anders? “Ik kende de stichting al, omdat ik er zelf al kinderen sponsor, zodat deze kinderen daardoor naar de middelbare school kunnen gaan. Zelf heb ik geen baan, maar ben wel graag zinvol bezig, tijd is tegenwoordig een kostbaar iets en daarvan heb ik nou net genoeg... Ik vond het daarom erg leuk om door dit werk wat meer te begrijpen van de stichting en van het leven in Oeganda en wat het verschil kan zijn voor de mensen daar.”Wat houdt het werk van deze stichting in? “In Oeganda wordt namens de stichting hard gewerkt om mensen van noodsteun te voorzien, bijeengebracht door sponsors en gulle gevers in Nederland, zodat ook de kinderen daar naar school kunnen om te leren wat bijdraagt aan de ontwikkeling en kansen.” En wat doe jij dan precies voor de stichting? “Ik houd de database bij, help de website ‘up to date’ te houden, schrijf artikeltjes of plaats artikelen van het bestuur van Stichting Amuria, ik maak de nieuwsbrief (met input van Roeleke) en hou het Instagram account van de stichting bij. Verder bewerkte ik o.a. de foto’s van de scholarship studenten en heb ik geholpen bij het opzetten van een code systeem voor scholier en sponsor en probeer ik een handje te helpen als het nodig is”. Een pittige klus dus, hoeveel tijd besteed je hier dan wel niet aan? “Dat is heel wisselend en hangt ook erg af van wat er op een moment nodig is. Er zijn tijden geweest dat ik dagelijks een aantal uur bezig was, vooral met het aanpassen van de foto’s en het opzetten van het code systeem. Momenteel is het rustig, omdat ook in Oeganda de kinderen niet naar school gaan. Alleen de examenleerlingen mogen naar school. Wat doet dit met jou om je hiervoor in te zetten? “Ik merk dat het veel voldoening geeft en dat ik door mijn tijd te geven veel voor elkaar kan krijgen. Ik hou ervan om op de achtergrond te blijven, dus dit is voor mij een prima plekje”. “helemaal uit mijn comfortzone, maar onvergetelijk”! Kun je vertellen over iets bijzonders dat je is overkomen? “Toen ik in april 2016 begon, vermoedde ik niet dat ik in januari of februari 2017 zelf naar Oeganda zou gaan. Omdat ik helemaal geen reislustig type ben, dan alleen kamperen in Frankrijk, had ik er zelfs nauwelijks over gedacht... tot ik het enthousiasme van Dick en Roeleke zag en door het vrijwilligerswerk meer informatie kreeg over het werk daar. Ik wilde graag de informatiemiddag meemaken van de groep die in februari zou gaan als werk informatie. Maar … ik vond het zo’n mooie reis dat ik, na overleg thuis, mijzelf heb aangemeld en nog net genoeg tijd had om alle zaken te regelen, zoals een inenting en het visum en van alles wat er bij komt kijken. Het was een geweldige reis: Ik ontmoette mijn sponsorkinderen en zag prachtige dingen, helemaal uit mijn comfortzone, maar onvergetelijk! Inmiddels ben ik - net voor het coronavirus- in januari, februari 2020 nog een keer geweest! Wauw wat bijzonder zeg! Is er iets wat je nooit meer zult vergeten? “Toen ik naar Oeganda ging en daar de school zag die ‘wij’ gebouwd hebben, het hostel dat ondersteund wordt en heel veel blije gezichten van kinderen die dankzij deze sponsoring de kans krijgen om armoede te ontstijgen en daardoor meer mogelijkheden hebben in de toekomst... dat zal ik niet meer zo snel vergeten. Maar ook de brug die er gemaakt is en nog veel meer projecten die de stichting met hulp van velen daar heeft kunnen realiseren, waardoor ik zelf nog meer realiseerde wat een verschil het maakt waar je geboren wordt!” “Het hoeft niet groot te zijn, maar kan toch het verschil maken voor je zelf en een ander!" Wat zou je nog willen zeggen tegen mensen die nog geen vrijwilligerswerk doen of twijfelen om vrijwilligerswerk te doen? “Zoek iets dat je hart raakt. Iets dat niet alleen een ander helpt of ondersteunt, maar waar je zelf ook blij van wordt. Iets vinden dat bij je past, is denk ik belangrijk om het te kunnen blijven doen. Het hoeft niet groot te zijn, maar kan toch het verschil maken voor je zelf en een ander! Daarnaast zou ik nog graag willen meegeven om eens een kijkje te nemen op de website, want er is helaas nog steeds veel hulp nodig, waar ook jij een bijdrage aan kan leveren! “Enthousiast geworden door het verhaal van Caroline en meer weten over deze organisatie? Kijk dan op: www.amuria.nl Deel deze verhalen en inspireer anderen om ook te helpen! FacebookTwitterLinkedInWhatsappForward
Lees het verhaal